History

It is said that Brahma was the creator and introduced Sanskrit language to the Sages of celestial bodies. Therefore, this language is also called Dev Vani, which means the language of gods. It was during 18th century when a similarity between Sanskrit, Latin and Greek was found, which gave the reason to study and discover the relationship of all Indo-European languages. The earliest form of Sanskrit language was Vedic Sanskrit that came approximately around 1500-200 B.C. This was the period when knowledge was imparted orally through the generations.

Sanskrit Language

Sandhya Vandanam

Sandhya Vandanam literally means either Salutation to the goddess of Dawn and dusk or the prayers done during dawn and dusk. Hindus considered the period just before dawn and just after dusk as well as the exact period of noon, as extremely suitable for meditation. All Brahmins after Upanayanam (prescribed to be done at the age of seven), were required to do these prayers without fail. Essentially these prayers are offering oblations to the devas (arghya pradanam), doing breathing exercises (pranayamam) and then meditating on Gayathri by chanting the king of all manthras Gayathri. This Manthra is taught to every boy by his own father during the ceremony of brahmopadesam. After learning Gayathri every boy is supposed to have taken a second birth and is entitled to be called Dwija. Our scriptures attach lot of importance to Sandhya Vandanam. They prescribe that a dwija should do it without fail every day. They also say that the knowledgeable Brahmin who salutes the Sun god daily thrice would attain whatever he wants. They further say that one who does not do sandhyavandanam is a sinner and is not eligible for any Vedic duties. What is given below is the Sandhya Vandanam procedure prescribed for Yajur Vedis. But the manthras to be chanted by followers of the other Vedas is also mentioned wherever there is a difference. All people are requested to do the Sandhya Vandanam initially for a few times under the guidance of their "Guru" and use the procedure and manthras given below later. This is requested because English being not a very phonetic language is inadequate to transliterate Sanskrit slokas and that too those written in the Vedic Sanskrit. A summary meaning of all the manthras chanted is appended at the end.

પ્રેમ એટલે કે pratham&vidhee

પ્રેમ એટલે કે,

સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.

સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો…

પ્રેમ એટલે કે,

તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાશી લાખ વહાણોનો કાફલો

ક્યારે નહીં માણી હો,
એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે,
એ પ્રેમ છે.
દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે,
એ પ્રેમ છે.

પ્રેમ એટલે કે,
સાવ ઘરનો જ એક ઓરડો… ને તોય આખા ઘરથી અલાયદો…

કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,
એક છોકરીને તે શ્યામવર્ણી
વાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે,
મને મૂકી આકાશને તું પરણી

પ્રેમમાં તો
ઝાકળ આંજીને તને જોવાની હોય
અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોય છે મુશાયરો…

પ્રેમ એટલે કે…
સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.pratham1412@gmail.com

નિરંજન ભગત

                

ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા,
જંગલની કુંજકુંજ જોવી હતી;
જોવી’તી કોતરો ને જોવી’તી કંદરા,
રોતા ઝરણાંની આંખ લ્હોવી હતી.

 સૂના સરવરિયાની સોનેરી પાળે
હંસોની હાર મારે ગણવી હતી;
ડાળે ઝૂલંત કોક કોકિલાને માળે

અંતરની વેદના વણવી હતી.

એકલા આકાશ તળે ઊભીને એકલો,
પડઘા ઉરબોલના ઝીલવા ગયો;
વેરાયા બોલ મારા, ફેલાયા આભમાં,
અકલો અટૂલો ઝાંખો પડ્યો.

આખો અવતાર મારે ભમવા ડુંગરિયા,
જંગલની કુંજકુંજ જોવી ફરી;
ભોમિયા ભૂલે એવી ભમવી રે કંદરા,
અંતરની આંખડી લ્હોવી જરી

Medha Suktam

तैत्तिरीयारण्यकम् – 4, प्रपाठकः – 10, अनुवाकः – 41-44

ॐ यश्छन्द॑सामृष॒भो वि॒श्वरू॑पः । छन्दो॒भ्यो‌உध्य॒मृता॓थ्सम्ब॒भूव॑ । स मेन्द्रो॑ मे॒धया॓ स्पृणोतु । अ॒मृत॑स्य देव॒धार॑णो भूयासम् । शरी॑रं मे विच॑र्षणम् । जि॒ह्वा मे॒ मधु॑मत्तमा । कर्णा॓भ्यां॒ भूरि॒विश्रु॑वम् । ब्रह्म॑णः को॒शो॑‌உसि मे॒धया पि॑हितः । श्रु॒तं मे॑ गोपाय ॥

ॐ शान्तिः॒ शान्तिः॒ शान्तिः॑ ॥

ॐ मे॒धादे॒वी जु॒षमा॑णा न॒ आगा॓द्वि॒श्वाची॑ भ॒द्रा सु॑मन॒स्य मा॑ना । त्वया॒ जुष्टा॑ नु॒दमा॑ना दु॒रुक्ता॓न् बृ॒हद्व॑देम वि॒दथे॑ सु॒वीरा॓ः । त्वया॒ जुष्ट॑ ऋ॒षिर्भ॑वति देवि॒ त्वया॒ ब्रह्मा॑‌உ‌உग॒तश्री॑रु॒त त्वया॓ । त्वया॒ जुष्ट॑श्चि॒त्रं वि॑न्दते वसु॒ सा नो॑ जुषस्व॒ द्रवि॑णो न मेधे ॥

        ॐ मे॒धां म॒ इन्द्रो॑ ददातु मे॒धां दे॒वी सर॑स्वती । मे॒धां मे॑ अ॒श्विना॑वु॒भा-वाध॑त्तां॒ पुष्क॑रस्रजा । अ॒प्स॒रासु॑ च॒ या मे॒धा गं॑ध॒र्वेषु॑ च॒ यन्मनः॑ । दैवीं॓ मे॒धा सर॑स्वती॒ सा मां॓ मे॒धा सु॒रभि॑र्जुषता॒ग्॒ स्वाहा॓ ॥

  

ॐ आमां॓ मे॒धा सु॒रभि॑र्वि॒श्वरू॑पा॒ हिर॑ण्यवर्णा॒ जग॑ती जग॒म्या । ऊर्ज॑स्वती॒ पय॑सा॒ पिन्व॑माना॒ सा मां॓ मे॒धा सु॒प्रती॑का जुषन्ताम् ॥

    ॐ मयि॑ मे॒धां मयि॑ प्र॒जां मय्य॒ग्निस्तेजो॑ दधातु॒ मयि॑ मे॒धां मयि॑ प्र॒जां मयीन्द्र॑ इन्द्रि॒यं द॑धातु॒ मयि॑ मे॒धां मयि॑ प्र॒जां मयि॒ सूर्यो॒ भ्राजो॑ दधातु ॥

       ॐ हं॒स॒ हं॒साय॑ वि॒द्महे॑ परमहं॒साय॑ धीमहि । तन्नो॑ हंसः प्रचो॒दया॓त् ॥

              ॥ ॐ शान्तिः॒ शान्तिः॒ शान्तिः॑ ॥

Honton Se Chhoo Lo Tum

Hm mm mm mm, hm hm hm hm hm hm hm
(Honton se chhoo lo tum
Mera geet amar kar do) - 2
Ban jaao meet mere
Meri preet amar kar do
Honton se chhoo lo tum
Mera geet amar kar do
(Na umr ki seema ho
Na janm ka ho bandhan) - 2
Jab pyaar kare koi
To dekhe keval mann
(Nayi reet chalaakar tum
Yeh reet amar kar do) - 2
(Aakaash ka soonapan
Mere tanha mann mein) - 2
Paayal chhankaati tum
Aa jaao jeevan mein
Saansein dekar apni
Sangeet amar kar do
Sangeet amar kar do
Mera geet amar kar do
(Jag ne chheena mujhse
Mujhe jo bhi laga pyaara) - 2
Sab jeeta kiye mujhse
Main har dam hi haara
(Tum haarke dil apna
Meri jeet amar kar do) - 2
Honton se chhoo lo tum
Mera geet amar kar do

Tum Itna Jo Muskura Rahe Ho

Tum Itna Jo Muskura Rahe Ho
Kya Gham Hai Jisko Chhupa Rahe Ho

Aankhon Mein Nami, Hansi Labon Par
Kya Haal Hai Kya Dikha Rahe Ho

Ban Jayenge Zehar Peete Peete
Yeh Ashk Jo Pite Ja Rahe Ho

Jin Zakhmon Ko Waqt Bhar Chala Hai
Tum Kyon Unhe Chhedhe Ja Rahe Ho

Rekhaon Ka Khel Hai Muqaddar
Rekhaon Se Maat Kha Rahe Ho

Tum Itna Jo

 

krishnay vasudevay harye parmatmne pranatah klesh nasay govinday namonamah||

कुतो विद्या कुतो धनम् |

          "કહે છે મન મારું !"   "રહેતું નથી મન મારું સ્થિર આજે , કહે કંઈક અલગ જ ...

क्षणश: कणश्चैव विद्याम् अर्थं च साधयेत् | क्षणे नष्टे कुतो विद्या , कणे नष्टे कुतो धनम् || Every moment one should learn, from every bit one should earn. If you waste a second (kshan) you can't get knowledge (vidya) and if you waste a bit (kan) u can't get money (artham)

prathamanjli gurunam charne

          श्री  मदान्दरूपाय रामायभयदायिने  |

                        असेस्क्लेष्नासाय श्री आनन्दाखय गुरवेनमः ||